86 model, Kozan / Adana üretimiyim.  Her insan evladı gibi ağlayarak dünyaya gelmişim. Birazcık büyüyüp dillenmeye başladığımda “kavun” diye ağlamaya devam etmişim. O zamanki maddi imkanların yetersizliğinden kavun yerine bal kabağı vermişler elime. Farkı hiç anlamadan iştahla ve mutlulukla yemişim. Evet “kabakla” büyüdüm ben.

Biraz daha büyüyüp ayaklandığım yıllarda tam bir Adanalı gibi poz vermeyi ihmâl etmemişim ve objektiflerin karşısına tespihimle birlikte çıkmışım. Sonra işte efendim evden çıkıp dışarıdaki dünyaya doğru açılmaya başlamıştım. Sabahtan akşama kadar top peşinde koşturan, camınıza top atan, çiçeklerinizi ezen yaramaz çocuk bendim. Bir de tavukların peşinde koşturup kovalamayı severdim taa ki horozun biri beni kovalayana dek.