Sıra geldi okul yıllarına ve kaçınılmaz gerçeklere. İlkokul da çok başarılı bir öğrenciydim şahsen (ilkokulda zaten herkes başarılıdır) hatta bir keresinde 7 kişilik bir kümenin başkanı olmuştum öhöm. İlkokul deyince aklıma kovalamaç oynadığımız yıllar geliyor, kızlar kaçar erkekler kovalardı. Daha o günlerde mesajı almıştım. Herkes hoşlandığı kızı yakalamaya çalışırdı. Sadece üç bilemedin dört kız kaçıyordu diğerlerinin peşinden koşan yoktu. Sınıfın en hızlı ikinci öğrencisi olduğum ve birinci de başkasının peşinden koştuğu için amacıma ulaşırdım. Dedim ya ilkokulda başarılı bir öğrenciydim. 🙂

Ortaokul yılllarında afalladım biraz. Notlar kötü, ben suskun. İlk dönem tam 7 kırık var karnede, olacak şey değil! Aile şokta, beni ders çalışmaya taşvik ediyorlar. Takdir alırsam babam bisiklet alacakmış. Evet 6. sınıfa kadar bisikletim yoktu. İşte tam o zaman cefa çekilmeden sefa sürülmeyeceğini anlamıştım. Büyüyordum.. Az kalsın unutuyordum o dönemlerde sigarayla tanıştım. Ne dertliymişim bee.. Neyse bu başka bir hikaye merak eden olursa buradan okusun.

Takdiri de aldım bu arada…

Gel gelelim Lise yıllarına.. Ah o ergenlik dönemleri, deli dolu yıllar hiç unutmayacağım. Sizle de paylaşmaya niyetim yok. Dikkat ettiyseniz özel hayata girmeden konuşuyorum iki saattir. Sünnet travmasını es geçmemden anlamalıydınız. Anlatmadım diye olmadım sanmayın.

Buraya gelene kadar 11 yıl okul hayatım geçmesine rağmen bir de üniversite çıktı başıma. Hem de uzak doğuya Kars‘a gittim. Yolda yürürken (tabi buzlanmadan dolayı yürüyebilirsem) soğuktan kirpiklerimin bir birine yapıştığı şehir Kars. Lisans eğitimimi Kafkas Üniversitesi Sağlık Memurluğu bölümünü bitirerek tamamladım. Anladım ki üniversite yılları hangi şehirde olursa olsun özleniyormuş…

Mesleğim gereği 2010 yılında İzmir‘e atamam oldu. Yıl 2015 halen İzmir’de ikamet ediyorum. Benden bu kadar dostlar. Daha fazla uzatıp sizleri sıkmak istemiyorum.